Patty Scholten - Looiedetten
Uitgegeven: 6 november 2006 16:44 Laatst gewijzigd: 6 november 2006 17:26
Patty Scholten - Looiedetten
Safari in Kenia, duikvakantie en werken met bejaarden
Liefdevolle dichtbundel met drie thema's: een safari in Kenia, een duikvakantie en werken met bejaarden.
De gedichten over de safari in Looiedetten vormen een van de beste vakantiereportages die een mens zich kan wensen. Het overbrengen van gevoelens omtrent die machtige beelden bij het aanschouwen van wilde life, is een kunst op zich die maar weinigen verstaan. Scholten boort met vederlichte toon een hele staalkaart van emoties aan: geïmponeerd, ontroerd, ontdaan, geamuseerd, betrokken.
In de regel hebben de safari-gangers er geen (of slechte) woorden voor. Scholten heeft ze wél; ze haalt caprices uit met goed gevonden woordgrapjes en -spelingen over leeuwen, aasgieren, een verschalkte flamingo (een roze vleugel wappert slapjes doei) en heeft er zelfs een met 'n amoureuze zweem over hun reiskok.
Onderwaterballet
Van de onderzeese vissenpracht maakt Scholten een onderwaterballet. Met die grillige vormen, survival of the fittest en vinnige vinnetjes. Een octopus spreekt ze aan als geitenogige zuignappeling/ontsnappeling uit eigen slangenkuil/Ganesha met een papagaaienmuil/driehartenheer, groenbloedig schoonzwemding.
Mooi gevonden, want de octopus heeft drie harten en groen bloed. Op zulke momenten is Scholten meer Midas Dekkers dan Kees Stip (die van de 'kangoe roeide door de vaart waar de kroko dilde').
Charme
De toegankelijkheid van haar dichtkunst heeft, ondanks die klankcapriolen, toch een klein nadeel. Je bent zo snel door deze nog geen vijftig gedichtjes heen, en het is niet het soort poëzie dat je keer op keer blijft lezen om er steeds nieuwe dingen in te ontdekken. En vanwege de standvastig doorgevoerde formule van de eindrijm, zit er hier en daar een wat geforceerde Sinterklaasregel in.
Looiedetten is een onmiskenbaar charmante bundel gedichten, origineel, sprankelend en met een mooie cadans, maar voor mensen met een smalle beurs wel wat te riant geprijsd. Die zouden 'm dus beslist in de ramsj moeten aanschaffen, en dat is niet oneerbiedig bedoeld.
Uitgeverij Atlas
(c) NU.nl/Anne Jongeling
Een mooie recensie, maar mevrouw Anne Jongeling heeft zo te lezen zelden of nooit een dichtbundel gekocht: ze vindt bijna vijftig gedichten in een bundel weinig en 15 euro veel geld. Beide zijn toch heel gebruikelijk, ik ben eigenlijk een middenmoot wat dat betreft.
De kroko die dilde, is van Han Hoekstra en niet van Kees Stip. Jammer dat de H.H. critici je altijd met iemand willen vergelijken. Eerst deden mijn gedichten aan Kees Stip denken, nu aan Midas Dekkers. Ik hoop dat er ooit van een andere dichter gezegd wordt: 'Die gedichten doen me aan Scholten denken!'
3 opmerkingen:
Dag Patty,
Dan heeft de Trouw-recensent het beter begrepen! Aan zijn commentaar heb je wat als dichter, lijkt mij.
Proficiat met je nieuwe weblog. Leuk dat je nu ook op deze manier bereikbaar bent. Ik wens je veel bezoekers, lezers én kopers toe!
Leo
Dag Leo,
Leuk jou hier op mijn blog aan te treffen. Inderdaad is de recensie van Peter de Boer beter. Hoewel...zou ik beter zijn dan Kees Stip, beter dan Driek van Wissen? Welnee. Die hebben allebei schitterende dingen gemaakt, waarvan ik zou willen dat ik ze geschreven had.
Peter de Boer heeft ook wel wat slordigheidsfoutjes. Zo gebruik in 'snoeien' (in het flamingo gedicht) b.v. als 'snoepen' maar hij leest het als 'afsnijden'. Ach, kan ook eigenlijk.
Jongeling vind je omschrijving van de octopus waarschijnlijk zo treffend en goed gevonden dat er vast Midas Dekkers de bioloog bedoelt wordt in plaats van Midas Dekkers de schrijver. ;)
Het commentaar bij "charme" heb ik zoiets van: ik lees nooit een boek twee keer. Daarna leen ik ze uit of leen zelf. Trouwens met Sinterklaas en kerst voor de deur is het ook leuk om je dichtbundel(s) kado te geven of te krijgen.
Een reactie posten