vrijdag, april 30, 2010

De studio

 


Een statig grachtenpand in Amsterdam
waar ik, pril twintig, kwam solliciteren.
Ik werd ontvangen door een oude heer en
hij deed galant toen hij mijn jas aannam.

Mijn leven zou, toen ik hier binnenkwam
van baan veranderen, ooit derailleren.
Maar eerst moest ik mijn nieuwe vak nog leren.
Dat werd ruim veertig jaar mijn boterham.

Mijn baas zat vol verhalen, gekke grappen
en nog wat minder goede eigenschappen.
Ik liet me inpakken als een cadeautje

dat hij al voor zichzelf had voorbestemd.
Wat niemand lukte: hij heeft me getemd.
Hij regelde mijn ongeregeld zootje.

De karikatuur is getekend door Jan van Haasteren


View My Stats
Posted by Picasa

zondag, april 25, 2010

Amsterdamse Boekennacht

Vrijdagavond 23 april las ik voor op de Amsterdamse Boekennacht voor De Zingende Zaag met hun porseleinen Roes nummer. Dolly Bellefleur ontving me hartelijk en leidde me in. Tout Amsterdam was er, Gerrit Komrij met Charles, Ramsey Nasr en mijn oude vrienden Jos Lander en Klaas Mulder van de Tichel kwamen bijpraten en gedichten luisteren.

 

 

 

 




View My Stats
Posted by Picasa

maandag, april 12, 2010

Imitatie bruiloft


Mijn vriend wist waar ze boerenkip verkochten
en hoe je paling zelf ook roken kon.
Mijn kennis over Shakespeare, Du Perron
was iets waarmee ik weinig meer vermocht en

onnut bij Jordanese kroegentochten.
Men hield een nepbruiloft bij Manke Ton,
de bruid wel in een echte bruidsjapon.
Er werd gedanst en daarna wat gevochten.

Hier leerde ik het echte leven kennen,
niet op die school en universiteit.
Alleen maar standsverschil, zij zijn of bennen.

En Arie wilde trouwen, maar ik niet.
Ik kon niet kiezen in de klassenstrijd.
Mijn hippietijd lag nog in het verschiet.






View My Stats

zondag, april 11, 2010

Vakantie met Arie

 

Mijn vader was een kilometervreter,
in één ruk reed hij non-stop Frankrijk door.
Om plasstops vragen vond geen luisterend oor,
ten koste van mij blaas en mijn ureter.

Met Arie op vakantie ging ’t veel beter.
Hij werd al vrolijk bij Sint-Job-in-’t-Goor.
Dit was het buitenland, daar kwam hij voor.
Drie dagen lang verkasten we geen meter.

Bij de Rivièra. Arie, opgetogen,
sprong van de pier in zee, gekleed en al.
Zijn geld hing later aan de lijn te drogen.

Hij wilde alles zien en proeven, kopen.
Maar aan ruïnes vond hij echt geen bal,
zijn handen jeukten om die te gaan slopen.







View My Stats
Posted by Picasa

vrijdag, april 09, 2010

Kruisbestuiving


 


Een deinend schip is als een hellend vlak.
Wat moet een schipper kunnen? Schutten, teren,
een Kromhout aanslingeren, repareren.
Tabak tabak en daarna pruimtabak.

Op loef en lijzijde moest verse lak.
Een ding dat Arie kon, zou ik nooit leren:
wat overboord gevallen was, traceren,
opvissen uit dat zwarte watervlak.

Ik leerde rap Bargoens. Mijn Zuid accent
werd nu doorspekt met nieges, luilebol
en Arie raakte aan het Zuids gewend.

Zo kweekten wij hybriden. Maar zijn maten
bespotten Arie soms en maakten lol
omdat hij plotseling zo sjiek ging praten.








View My Stats
Posted by Picasa

vrijdag, april 02, 2010

Bouwen en slopen

 

Iets slopen is niet blindelings vernielen.
Een sloopwerk moet eerst worden aangekocht,
de handel die erin zit, uitgezocht:
lood, balken, koper resten na ’t ontzielen.

Het puin moest afgevoerd op sterke wielen
De slopers hielden vrijdags kroegentocht
en Arie kwam naar huis, vol geestrijk vocht,
waarna hij lachend op ons bed viel en

me steeds verraste met zijn sloopcadeaus:
een AVRO lepeltje, gebloemde po’s,
een boerenkat, een cent van Willem I.

Mijn vader, architect met veel bombarie,
vernielde vaak zijn kind. Maar sloper Arie
bouwde een vrouw, twee armen om me heen.






View My Stats
Posted by Picasa

donderdag, april 01, 2010

De Acropolis

 
 
Ik wilde weg uit de benauwenis
van ouders. Mijn vriend Arie was mijn coup.
Hij kocht een overnaadse spiegelsloep.
Daar woonden we,onze Acropolis.

Want tussen wal en schip is vlees noch vis.
Een Kromhout hield ons varend, tjoepetjoep
al draaide hij veelvuldig in de soep.
Ons varend huis stond fris in de vernis.

Idylle van een jaar, het samenwonen
in die kajuit met kachel, tafel, bed.
Een mens heeft niet veel nodig. Een persoon en

een ligplaats maakten ’t leven tot een feestje.
We kregen ook een scheepskatje, Minet
en speelden vrolijk huisje, bootje, beestje.







View My Stats
Posted by Picasa