Ze zeggen dat ik op mijn opa
lijk,
(de Mendelse
geneticabegrippen
dat genen vaak een generatie
skippen).
’t Postuur kreeg ik van hem:
volumerijk.
Van muzikale oren geef ik
blijk.
Mijn neus is als de zijne aan
het wippen,
- met vleugels waar een engel
aan kan tippen -
terwijl ik uit blauwgroene
ogen kijk.
Mijn opa componeerde niet
alleen,
hij dichtte soms voor feesten
en partijen.
Muziek en verzen hebben veel
gemeen.
De basis is van beide ritme,
klank,
zoetvloeiend of weemoedig aan
het schreien.
Ik zeg mijn opa en zijn genen
dank.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten