donderdag, januari 15, 2015

Symfonie in faeces




Ben Geysel voor het raam, rookt een sigaar:
urinewalmen door tabak omringd.
Een kind brengt soms een bakje eten, dingt
naar vaderliefde: zoenoffergebaar.

De grote dirigent, toonkunstenaar
wacht op de dood, terwijl de tijd verspringt.
Geen vrouw meer bij hem thuis, die zorgt en zingt,
zijn jonge minnaressen middelbaar.

Dick Blokbergen komt op bezoek, ontsteld
hoe hij zijn vriend aantreft, zijn grote held.
Hij neemt hem mee naar huis in diens belang.

Des morgens vroeg is opa opgeveerd,
schrijft met zijn wandelstok geconcentreerd
een symfonie in poep op het behang.



2 opmerkingen:

Marleen van den Berg, zei

Op zoek naar je gedicht over een slak (nav een slakkenfoto die ik op facebook had geplaatst) kwam ik op je blog, en las dit gedicht. Je raakt me met de liefde voor de hele mens. Geen liefde die rimpels gladstrijkt en een warm zonnetje toevoegt, maar één die de rimpels belicht, de plooien ziet en accepteert als onderdeel van het geheel. Mooi!

Patty zei

Bedankt Marleen. Wat jij schrijft, is precies wat ik probeer in mijn gedichten.
'De slak' kun je vinden in mijn bundel 'Traliedieren', uitgeverij Atlas-Contact.