Tweehonderd griene hynders, onbereden,
hun achterwerk naar ’t water toegewend,
(zo fantaseer je dat je elders bent),
staan schuw bijeen, hun hoofden naar beneden.
Al twintig paarden waren overleden,
toen ze door amazones competent
door zee naar ‘t vasteland werden gemend.
En niemand hield het droog in dorp en steden.
Ons land te nat, te laag, te vol, te klein.
We dromen dat we ergens anders zijn,
geen dicht opeengepakte, bange dieren.
Wie komen ons bij watersnood bevrijden
en zelfverzekerd door het wad aanrijden?
De IJslanders, Ardenners, Arabieren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten