De god het dier

De wereld was vol dierengoden ooit.
De Boeddha is als walvisgod herboren.
Silenius spitste zijn geitenoren.
Baco, een Keltgod, werd als zwijn vermooid.

Zie tempels waar een rattenvolk rondschooit,
als rijdier door Ganesha uitverkoren.
In ’t oude rijk Egypte, lang tevoren
werd je met dierengoden doodgegooid.

Het christendom aanbidt geen domme beesten.
We hebben wel een duif; heilige geest en
een lam Gods met een aureool erboven.

Ik noem mezelf agnost, ik wacht mijn lot.
Maar ’n walvis- of een olifantengod
daar zou ik zielsgraag in willen geloven.

View My Stats

De bever

Hij was verdwenen uit de Lage Landen,
maar nu kom je hem er soms weer tegen.
Zijn natte piekvacht meurt naar oude regen,
die damslaper met gele Thea-tanden.

De landschapsarchitect heeft veel omhanden.
Een kapvergunning heeft hij nooit gekregen.
Toch moeten bomen om, de waterwegen
een nieuwe bedding zoeken of verzanden.

Wij sparen bomen, maar een bever mag dat
en in de Biesbosch zette men ze uit:
Makker en Mieneke. Het was een slag dat

de zwaartekracht door ’t wijfje werd getart.
Een omgeknaagde boom viel op haar snuit
en Makker stierf aan een gebroken hart.










View My Stats