Nieuwjaarswens

Voor alle bezoekers van mijn blog de allerbeste wensen voor 2011 met veel poëzie!


View My Stats

Herinneringen

Niets is bedrieglijker dan ons geheugen.
Je ziet jezelf niet in een spiegel, maar
je neemt alleen je goede kanten waar.
Terecht rijmt dit verschijnsel op ’t woord leugen.

Je graaft in je verleden, vindt slechts vleugen
en flarden van herinneringen daar.
Gekleurd door tijd, verbeelding, ouderpaar.
Was je echt goed of wilde je niet deugen?

De vrije wil: een grijsaard op een bankje
die tobt of hij de juiste keuzes maakte.
van zelfbeschikking blijkt helaas geen sprankje.

Ik heb mijn best gedaan, beschreef mijn dagen,
gekleurd door weemoed, die vaak bitter smaakte.
Maar of het klopt, dat moet u mij niet vragen.


View My Stats

Don Juan

De wereld is vol vlinders en hij doet
als Prikkebeen zijn best om ze te schaken.
Ze dansen dartel om hem heen en maken
hem gek met hun gefladder, vleugelgloed.

De bijnaam Midas past hem evengoed.
Als hij zijn jachtsucces wil vervolmaken
en hij zijn gouden vlinder aan zal raken
wordt zij ineens een vrouw van vlees, en bloedt.

Voort moet hij, voort. Maar steeds wordt hij gefopt.
Hij rent de heuvel op, vol nieuwe plannen.
Eén rupsje zoekt hij, dat zich niet verpopt.

Zo jaagt hij door en kijkt niet achterom.
Hij is de eenzaamste van alle mannen.
In ’t dal wacht klam de mist van ouderdom.


View My Stats

De juffershonden

Hij was niet trouw helaas, zat halve nachten
te chatten en te daten op het web.
Soms kwam een Russische vriendin. Ik heb
gevraagd wat ik op dat vlak moest verwachten.

Hij zei: “Ze is nog maagd,” waarop we lachten.
Meer vrouwen kwamen in het zicht: Fleur, Bep
en Joyce, hij wilde steeds maar aan de flep.
Ruim zeventig, met niet te stuiten krachten.

Van vijf tot veertien vrouwen had hij vaak,
van nuchter tot verliefd: de juffershonden.
Ze allen te versieren was zijn taak

zodat hij mij zelfs om adviezen vroeg.
Ik deed niet mee, mijn sekse te verwonden.
De pijn die ik zelf voelde, was genoeg.



View My Stats

Het pad

Verliefdheid is: het vreemde pad betreden
waarbij geen richting staat. Wel paddenstoelen
die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen.
Fata morgana’s dienen strikt gemeden.

Je draagt een rugzak van het merk ‘Verleden’,
die zich bij elke stijging zwaar doet voelen.
Een helder beekje om bij af te koelen.
Straks komt een uitspanning: ‘De Hof van Eden’.

Het pad geurt naar jasmijn en oleander.
Alleen heb je de goede bril niet op
(deze is rozekleurig voor de fop).

Maar je loopt niet alleen. Er is een ander,
net zo begoocheld en verdwaasd als jij.
Het pad verbreedt zich: je loopt zij aan zij.


View My Stats

Velibor

De dood van een stad (Smrt grada)
Vannacht stierf een stad
ze stierf onopgemerkt
de straten nog warm
over haar borst gekruist
’s morgens vonden ze haar
steenkoud
met een bittere glimlach
op haar buitenwijken

Velibor Vidacovic

Een oude Serviër, aristocraat
en schrijver van satire en gedichten
kwam plotseling de herenbaai verlichten.
We hebben veel gelachen en gebaad.

’k Vertaalde zijn gedichten metterdaad,
hij ging me in het Servisch onderrichten.
Vooral de groetvloek leren was verplicht en
ik vloekte – jebi se - als een soldaat.

We gingen naar concerten en theater.
hij had een flat in Spanje aan de zee,
zijn werkkamer keek uit op ’t blauwe water.

Ik wilde niet verliefd zijn, voor geen prijs,
maar het gebeurde toch. Zijn zachte w
was onweerstaanbaar en zo smolt mijn ijs.


View My Stats