donderdag, januari 15, 2015

Symfonie in faeces




Ben Geysel voor het raam, rookt een sigaar:
urinewalmen door tabak omringd.
Een kind brengt soms een bakje eten, dingt
naar vaderliefde: zoenoffergebaar.

De grote dirigent, toonkunstenaar
wacht op de dood, terwijl de tijd verspringt.
Geen vrouw meer bij hem thuis, die zorgt en zingt,
zijn jonge minnaressen middelbaar.

Dick Blokbergen komt op bezoek, ontsteld
hoe hij zijn vriend aantreft, zijn grote held.
Hij neemt hem mee naar huis in diens belang.

Des morgens vroeg is opa opgeveerd,
schrijft met zijn wandelstok geconcentreerd
een symfonie in poep op het behang.




View My Stats

Kerst moet!

Een heidens feest omdat de dagen lengen.
Germanen stookten vuren, hun nazaten
kregen een Kindeke. Kaninefaten
(kantinebazen, zegt mijn spelling streng en

terecht) moesten gekerstend. ’t Mocht niet baten.
Een kreeft koken is als een offer brengen
en Bacchus maant ons een Grand Cru te plengen.
We moeten kopen, eten, godverlaten.

Dan is het Kerst. Het moeten is verstomd.
Het is zo stil. We kijken elkaar aan.
Een ver geknal voorspelt: het Oudjaar komt.

Straks moeten we weer flappen bakken, drinken,
ons beteren, de hele bulderbaan.
Maar nu de stilte even laten klinken.
 
Veel stilte en weinig gebulder in 2015

wenst Patty Klein – Patty Scholten