zaterdag, november 27, 2010

In rustig vaarwater



Voor Jacques

Ik had graag dit gedeelte afgesloten
met de conclusie: datingsites zijn nep
en in de herenbaai heerst immer eb.
Met al die dates ben ik niets opgeschoten.

Vanuit de zee verscheen een vissersboot en
een stoere schipper stond aan ’t roer. Ik heb
me toch weer laten spinnen in het wwweb,
zijn meertouw om de meerpaal heengesloten.

Ik had geleerd: geen macho’s meer voor mij.
Mijn vriend is lief en zorgzaam, maakt me blij.
Bij bus en tram laat hij steeds allen voor,

bij lopende buffetten staat hij stil.
Maar hij is alles wat ik nu nog wil.
In bed humt hij vaak liedjes in mijn oor.

View My Stats

woensdag, november 24, 2010

Oma Geijsel



Mijn oma was een zachte, lieve vrouw
en ooit een goede operazangeres.
Maar toen ik klein was, gaf ze noch slechts les
en opa was haar meestal niet erg trouw.

Hun kindertal van zes liet hem blauw-blauw
en meestal zat hij bij een minnares,
verwekte er twee zoons in het proces:
Octavio, Masetto (’t luistert nauw).

Ze zong nooit voor me, zelfs geen lullaby.
Wel kon ze gek doen en ze imiteerde
met scheve ogen Madame Butterfly.

Haar kast vol geuren en geheimen, van die
restanten toen mijn oma glorieerde:
concertjurken, corsages van organdie.



View My Stats
Posted by Picasa

maandag, november 22, 2010

Te biecht bij opa


Grootopa speelde orgel met veel wijding
in Ouderkerk, Abcoude, Duivendrecht.
Zoon trapte lucht en speelde ook niet slecht.
Het kerkbestuur kwam met een blijde tijding:

men financierde zoon’s muziekopleiding.
Klompvoets naar Mokum lopen was met recht
een tour de force voor de boerenknecht,
maar opa slaagde er met onderscheiding.

Ooit nam hij ‘n vrouw de biecht af. De schavuit
had zich heel slim vermomd in een kazuifel
en heeft veel over haar amants geleerd.

Van ’t lachen rolde hij de biechtstoel uit.
De vrouw begon te gillen: “Help! Een duivel!”
mijn opa werd geëxcommuniceerd.


View My Stats

vrijdag, november 19, 2010

Aanbiedingsbrochure Atlas

 
 



View My Stats
Posted by Picasa

donderdag, november 18, 2010

Hol


Met stapelbed, bureau was het snel vol.
De tienerkamer van krap drie bij drie
bood aan de zussen weinig privacy.
Ik schiep daarom mijn eigen warme hol.

Een ruimte achter ’t dakbeschot, that’s all.
Met een matrasje, kratten, belletrie,
wat kaarsen bij gebrek aan energie,
fossielen en een oude krentenbol.

Ik opende het hol met een ontvangst
voor ouders, vrienden zoals A.L. Snijders
(zijn benen in zijn nek, hij was het langst).

Als goede gastvrouw schonk ik thee. Al snel
vertrok het groepje, zoekend naar iets wijders.
Mijn schulp voor mij, de slak mijn rolmodel.


View My Stats

Rabiaat


Mijn moeder noemde zich vaak ‘rabiaat’.
Op vlucht uit Duitsland joeg ze drie Kirgiezen
- waarschijnlijk met gescheurde trommelvliezen -
met haar gegil het bos in, laaiend kwaad.

De huisbaas smeet ze van de trap op straat,
de vuilnisbak kreeg hij nog voor zijn kiezen.
Ook pa zou ruzies steeds van haar verliezen
Haar dochters maakte ze ten einde raad.

Soms liep ze mee naar school en tegen juffen
ging ze dan tieren wat ik had misdaan.
Ik stond er rood van schaamte bij te snuffen.

Het werkte averechts, want in de klas
waren docenten met mijn lot begaan.
Ik denk dat mamma erg verdrietig was.


View My Stats

woensdag, november 10, 2010

Fantasie en therapie


Wat is een therapie en houdt het steek?
Ik zat hier tegenover die meneer en
was bijna doorlopend aan ‘t projecteren.
Ik heb veel fantasie: niets was wat ’t leek.

Soms was de therapeut mijn pa, soms keek
ik Arend aan en zat dan te blokkeren.
De therapeut bleef kalm, zou me nooit deren
al was ik bang of raakte ik van streek.

Die corrigerende ervaring droeg
genezing aan voor slecht geheelde wonden,
want cerebraal begrip is niet genoeg.

In therapie werd ik weer vrij, veerkrachtig.
Ik werd er nooit veroordeeld of geschonden.
Mijn strenge vader werd weer lief, aandachtig.


View My Stats

zaterdag, november 06, 2010

Kringloop



Voor Emile Brugman

Ik kocht een opschrijfboekje, kortingskaart
en zocht in Burgers Zoo naar ratelslangen.
Geen kakkerlakgeruis in smalle gangen
als toen in Artis. Hier had men gespaard

en een woestijn gebouwd, een omweg waard,
een gordeldier, woestijnmuizen gevangen.
De vale gieren schreeuwden rouwgezangen,
het ratelvolk was vogelvrij verklaard.

Ik liep er met mijn boekje, schreef sonnetten
zoals ik rond mijn zestiende al deed
in Artis destijds: kringloop in terzetten.

Maar nu een uitgever, hoewel ‘k niet wist
of ik wel iets van waarde had gesmeed.
Bij Atlas werd ik uit de post gevist.



View My Stats

De goede therapeut


Die psychologe had maar aangeklooid.
Een nieuwe therapeut diende zich aan.
Scherpzinnig, slim, een echte Freudiaan
die in mijn tasje gluurde, als verstrooid.

Bij hem heb mijn mannen neergegooid.
Reptielenman en Arend, kapelaan,
zoveel verliefdheden had ik te gaan.
Ze waren steeds mijn vader, volgens Freud.

Ik had het therapeutisch niet verwacht:
’k werd weer verliefd, nu op de psychiater.
Dat heet een positieve overdracht.

Ik ging gedichten schrijven, want het klopt:
de creativiteit stroomt weer als water
door goede therapie. Nooit meer gestopt.


View My Stats

maandag, november 01, 2010

Verbeteringsgesticht


Mijn vader gaf me nooit een compliment,
wellicht uit angst me grondig te verpesten.
Wel pakken slaag kreeg ik, als om te testen
of ik hem liefdevol bleef toegewend.

Mijn moeder mepte ook, minder frequent,
want ze las nooit Spock’s opvoedingsattesten.
Vriendinnen kregen slaag en huisarresten,
dat was die tijd een fluitje van een cent.

“Als jullie stout blijven,” was pa’s bericht,
“gaan jullie naar ’t verbeteringsgesticht.”
Zijn lach erbij verried een practical joke.

“Wat is dat voor iets?” was dan onze vraag.
“Een hele strenge school met altijd slaag.”
“Ook als je niets gedaan hebt?” Ja, dan ook.


View My Stats