Dooie mus
Een mus is niets, een bolletje van veren,
een mussenbeetje lef, een scharrelaar.
Een fluitje aan de voorkant en een paar
futiele vlerkjes om te manoeuvreren.
Een vlegel om op kruimels te trakteren.
en zeker geen record verbeteraar
Een hagellading lood is even zwaar.
Maar wie zou ooit zo’n beestje liquideren?
Hij heeft zijn toekomst roekeloos vergooid
en even met wat domino’s gestrooid.
Was ik zo’n stenenbouwer, ik vergaf je.
Aan ’t schieten van de mus wijd ik geen woord.
Wel aan zijn wereldwijd postuum record:
ruim twintigduizend stenen op één grafje.
Dit gedicht staat op een grote banner bij de echte dominomus op de Grote Huismus Tentoonstelling in Rotterdam. http://www.nmr.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten