Een woord dat me ontroert, is niet verwijlen
noch doorgemost of tweezang, wolkenpracht:
van het woord dijkbewaking word ik zacht.
Het liefst in combinatie met Delfzijl en
ik stel me sterke mannen voor met bijlen,
oud, maar niet té, een soort getaande kracht.
Slaap maar gerust, zij houden guur de wacht.
Geen nood, ze hebben zandzakken en dweilen.
Ooit, bij zo’n watersnood, zag men een kat
die, zittend op een wieg, het wurm behoedde
voor omslaan en verdrinking in het nat.
Het kindje werd gered: een happy end.
Het heet nu Kinderdijk, waar ‘t water woedde.
Hoe het de kat verging, is niet bekend.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten