Velibor

De dood van een stad (Smrt grada)
Vannacht stierf een stad
ze stierf onopgemerkt
de straten nog warm
over haar borst gekruist
’s morgens vonden ze haar
steenkoud
met een bittere glimlach
op haar buitenwijken

Velibor Vidacovic

Een oude Serviër, aristocraat
en schrijver van satire en gedichten
kwam plotseling de herenbaai verlichten.
We hebben veel gelachen en gebaad.

’k Vertaalde zijn gedichten metterdaad,
hij ging me in het Servisch onderrichten.
Vooral de groetvloek leren was verplicht en
ik vloekte – jebi se - als een soldaat.

We gingen naar concerten en theater.
hij had een flat in Spanje aan de zee,
zijn werkkamer keek uit op ’t blauwe water.

Ik wilde niet verliefd zijn, voor geen prijs,
maar het gebeurde toch. Zijn zachte w
was onweerstaanbaar en zo smolt mijn ijs.


View My Stats