Niets is bedrieglijker dan ons geheugen.
Je ziet jezelf niet in een spiegel, maar
je neemt alleen je goede kanten waar.
Terecht rijmt dit verschijnsel op ’t woord leugen.
Je graaft in je verleden, vindt slechts vleugen
en flarden van herinneringen daar.
Gekleurd door tijd, verbeelding, ouderpaar.
Was je echt goed of wilde je niet deugen?
De vrije wil: een grijsaard op een bankje
die tobt of hij de juiste keuzes maakte.
van zelfbeschikking blijkt helaas geen sprankje.
Ik heb mijn best gedaan, beschreef mijn dagen,
gekleurd door weemoed, die vaak bitter smaakte.
Maar of het klopt, dat moet u mij niet vragen.
View My Stats
3 opmerkingen:
Au!
Een prachtig sonnet.
Bij het lezen hikte ik bij regels 4 en 8. Mag ik daar iets over zeggen?
Regel 4 zou denk ik sterker zijn als:
'Terecht rijmt dit verschijnsel dus op leugen.'
In regel 8 valt de klemtoon net teveel op het derde woord 'echt'.
Alt.: 'Was jij nou goed ...'
Excuus, dit klinkt wat bemoeizuchtig, ben ik bang, maar zo bedoel ik het uiteraard niet.
Een bewonderaar,
Arjan Keene
Bedankt voor je goede veranderingen en het aandachtige lezen, Arjan!
Een reactie posten