Kan het mooier...al snorkelend in Egypte een zeeschildpad bewonderen en tegelijk tot dorpsdichter van Renkun uitgekozen worden? Mijn vriend Jacques Verheij - en niet Verhijen - (bijna een beroemdheid dankzij mijn gedicht over hem in de autobio bundel)gaf acte de présence.
Dit was mijn solicitatiegedicht(op het thema 'verbinden'):
Verbinden
(de Fonteinallee heeft nu paddentunnels naar de uiterwaarden)
Hij slaapt tot ver in maart, de paddenvent.
Dan moet er snel een bruid worden gevonden.
Haar lijfje zacht, van eieren bolrond en
hoe meer wratten hoe beter, is de trend.
Maar vreemd: hij valt in greppels van cement.
Want Renkum heeft bij het kasteel verbonden
de stuwwal met de natte paringsgronden.
Die ecotunnels was niet gewend.
Nu zijn ze er. Want niet alleen de padden,
ook dassen, vossen en konijnen hadden
een botsing soms met Fiat of Kadett.
De pad loopt veilig naar de waterkant.
Er rest hem een oud beeld: een zachte hand
die hem behoedzaam pakt en overzet.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten