Ons huis had massa’s kamers, maar die waren
door het kantoor aan huis allang bezet.
Mijn zus en ik deelden een stapelbed,
wij zaten krap om ruimte te besparen.
Je mocht er nooit, gedoucht met natte haren
bloot rondlopen, want een ontmoeting met
de tekenaars van pa, dat stond niet net.
Niet schreeuwen, stampen, alleen navelstaren.
Mijn vraag om zakgeld kwam steeds ongelegen.
Pa zei dan: “Heb je dat niet al gekregen?”
Hij gaf zijn kroost schaars wat van node is.
We zijn vast arm, dacht ik. Maar toch, de kamer
stond vol met Gispen, Rietveld, Friso Kramer
besef ik, nu design weer mode is.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten