Ik wilde zielsgraag lezen, maar helaas
kon ik de letters niet tot woorden smeden.
‘k Vroeg hulp aan ouders en familieleden,
maar bleef steeds steken in de o’s en a’s.
Gelukkig kreeg ik van Sint Nicolaas
een platenboek met daarbij rijmwijsheden.
De versjes kende ’k snel van buiten, reden
te doen of ik kon lezen als een haas.
Bezoek gaf ik het boekje. “Zoek maar uit!”
Waarna ik zogenaamd dat vers voorlas
maar uit mijn hoofd opzei, voldaan en luid.
Soms bij het voordragen van poëzij
voel ik me ’t kind dat in de kleuterklas
doet of het lezen kan. Verlakkerij.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten