Heel Artis was een mannenmaatschappij,
ik was de eerste vrouw die er mocht werken.
Het waren leuke mannen, vrolijk, sterk en
dol op hun beesten, zonder dweperij.
Mijn oppasser was nogal gek op mij,
maar ’k was te bleu om zoiets op te merken.
Ik harkte braaf het krokodillenperk en
als voorteken lag in het zand een ei.
Hij toonde me de nieuwe ratelslangen
en gaf me onverwacht een echte kus.
We stonden in de donkere dienstgang en
ik zag zijn ogen glanzen, heel dichtbij.
De slangen ratelden ad mordicus:
gevaar, gevaar! Het kwam te laat voor mij.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten