Hij vreesde slechts verval, ontluistering.
Hij wilde in het ziekenhuis niet blijven
Tussen de bange, uitgeteerde lijven
en weigerde elke behandeling.
Niet therapietrouw heet dat, dus hij ging
gewoon naar huis - men moest niet overdrijven -
een borrel drinken en misschien iets schrijven,
totdat hem ’s nachts een longbloeding beving.
Ik belde op. Zijn stem klonk vreemd en zacht.
Het bleek dat ik zijn broer had aan de lijn.
Arend was overleden in de nacht.
Ik haastte me erheen. Men had heel snel
de wereld omgeverfd. De zonneschijn
beet honend naar me, hatelijk en schel.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten