Collega’s wisten niets van A.’s verleden,
erover praten vond ik ongepast.
Ik torste zijn geheim – een loden last –,
van iedereen vervreemd en afgesneden.
Zij hadden Arend goed gekend in ’t heden.
Ik, trouw tot na de dood, hield mijn hart vast
dat hij als ex-SS-er werd bekrast,
zodat mijn lippen steeds het woord vermeden.
Recepties, feesten zetten me voor ’t blok
waar ’t oude zeer alle plezier verduisterde,
zodat ik, soms in tranen, vroeg vertrok.
Ik zonderde me af en ging op pad.
Ik groef een kuil in 't riet waarin ik fluisterde
dat koning Midas ezelsoren had.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten