Ik stortte in en vroeg de directeur
waarom hij Arend ooit had aangenomen
zodat ik, naïef twintig, steeds aan ’t dromen,
een chef kreeg met ervaring in terreur.
“Ik geef alleen om mensen, niet hun kleur
en niet om politiek. Hij mocht hier komen
omdat mijn rechtsgevoel me niet deed schromen,”
schreef hij me terug als een volleerd charmeur.
“Tja, Arend was een sukkelaar vol stress,
die was gestraft en steeds zichzelf bleef straffen.
Denk je in hokjes: NSB, SS,
dan denk je ook in negers en in joden.”
Nee directeur, dat is slechts hun komaf en
SS-er is een keus. Voor Blut und Boden.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten