Ik had een tweede moeder: tante Rien.
Ze was geen moeder en geen echte tante.
Zelf kinderloos, was ik, haar amusante
en speelse koekoeksjong, er graag gezien.
Haar flensjes waren altijd haute cuisine
roombotermals met toch van dat krokante.
Ze declameerde Trijntje Fop en Dante,
leerde me lezen, spel-len Ot en Sien.
Mijn moeder moest haar eens iets brengen, vlug.
Ik mocht niet mee naar binnen en bleef op
het fietszitje, want mamma kwam zo terug.
De fiets viel om, ik blèrde. Tante Rien
kwam aangestormd, mama kreeg op haar kop.
Nooit had ik tante Rien zo kwaad gezien.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten