Door weer en wind, maar meestal bij mooi weer
zag je ze koekeloeren naar hun doelen:
de kinderen. Het liefste even voelen,
terloops in het voorbijgaan deed geen zeer.
In Cineac Damrak zag ‘k ze keer op keer.
De Dikke en de Dunne trokken smoelen.
Zo’n regenjas zat naast je op zijn stoel en
tersluiks bewoog zijn hand snel op en neer.
Ooit nam een oude man me op zijn fiets
mee achterop naar 't Zandland, reed wat rond en
bracht me weer thuis. Hij deed me niets.
Mijn seksualiteit was nog latent.
Toch, in ’t politieboek waar foto’s stonden,
koos ik geen oude, maar een jonge vent.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten