Na ’t werk schonk Arend ons een borrel in.
Het duister viel terwijl we rustig dronken.
Zijn vorm vervaagde, maar zijn ogen blonken.
De kat besloop de muis met zacht gespin.
Hij was een rasverteller. Zin na zin
nam hij me mee door Limburgse spelonken.
waar hij als mijnwerker diep was gezonken
in ’t zwarte goud. Dat hakte flink erin.
In ’t leger was hij officier geweest
en vocht de meidagen rond Rotterdam.
Dat alles werd doorspekt met gekke grappen.
En zo spon hij me in, Belle en het Beest.
In ’t schemeruur trof me een zwarte vlam.
Ik werd verliefd en kon niet meer ontsnappen.
View My Stats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten