zondag, mei 23, 2010

VGS



Het was niet zaligmakend, ’t hippieleven.
Naar Arend bleef ik rondvrijend verlangen.
Hij had mijn hart dan wel ontvangen,
maar was vergeten om het terug te geven.

Het werk bleef ons verbinden. Soms, heel even
deed hij verliefd, switchte naar ratelslang en
terug, van die getikte overgangen
waardoor ik in mijn schulp werd teruggedreven.

Ik vroeg: “Waarom doe je zo nors en nukkig?”
“’k Knap op een vrouw af, wil haar nooit meer zien,
daarom ben ik ook niet getrouwd misschien,”

zei hij. “Ik maak een vrouw doodongelukkig.”
Dat klopte. Toch bleef hij een kruising van
mijn nieuwe Vader, God en Superman.


View My Stats

Geen opmerkingen: